مهناز افشار از حال و روز خود و سینما می‌گوید

او شبیه هیچ کس نیست؛ «خودش» است، یک بانوی هنرمند، «مهناز افشار»ی که در ایستگاه اول نماند، آهسته و پیوسته حرکت کرد تا به مقصد رسید. بازیگر پر کاره این روزهای سینما، از تئاتر و تفاوت هایش با سینما سخن میگوید.

به گزارش مجله شبانه باشگاه خبرنگاران، شاید این طور به نظر برسد که یک بازیگر با چهره خاص و بازی در نقش‌های خاص روحیاتی خاص نیز دارد؛ از آن جنس رفتارها که شهرت فرد را در حلقه غرور گرفتار می‌کند تا خود را تافته‌ای جدابافته از جامعه بداند،‌ اما او این‌گونه نیست.

شروع به صحبت که می‌کند اولین حسی که به مخاطب انتقال می‌دهد، «مهربانی» است و تو که با او به گپ و گفت‌و‌گو نشسته‌ای ناخودآگاه در ذهن خویش نجوا می‌کنی «چقدر دوست است!» و حقیقت این است «مهناز افشار» دوستانه حرف می‌زند و دوست بودن را بازی نمی‌کند.

گفت‌وگوی «مهناز افشار» با ایران از آن نشست‌هاست که به دل می‌نشیند، احساس خوشایندی به دلت رسوخ می‌کند که او یک هنرمند واقعی است، هنرمندی از جنس مردم که ساده و خودمانی با مردمش حرف می‌زند.

خانم افشار! 16 سال است که تماشاگران با بازی شما انس گرفته‌اند؛ با سریال «عشق گمشده» وارد عرصه شدید، سریالی که سال 1376 از سیما پخش شد و بیننده را با هنرمندی تازه آشنا کرد. پس از آن با ایفای نقش در فیلم «دوستان» به کارگردانی علی شاه‌حاتمی در سال ۱۳۷۷ به سینما وارد شدید. تصور خیلی‌ها این بود مهناز افشار تنها بازیگری برای فروش بیشتر در فیلم‌های تجاری است اما شما با حضور در فیلم‌های هنری و نقش‌آفرینی تحسین‌برانگیز، این تصور را از بین بردید و به طور قاطع با آثار خود نشان دادید که یک هنرمند توانا در عرصه سینما هستید نه یک بازیگر تزئینی. از مسیر رسیدن به مقصد بگویید؟